روش محاصره ای: 

•این روش معمولا در ارتفاعات بالای 6000 متر استفاده می شود .
•تعداد نفرات و تجهیزات زیاد  و طول مدت چندین هفته ای برنامه از خصوصیات صعود های محاصره ای محسوب می شود.
•پایه و اساس این سبک صعود وجود یک کمپ اصلی در پایه ی کوه، برقراری کمپ های متعدد در ارتفاع ، انتقال تجهیزات به کمپ های بالاتر و صعود مرحله ای است.
 
 
 
  در صعود های اکسپدیشن مبحث هم هوایی یکی از اصول مهم طراحی برنامه صعود می باشد.
•هم هوایی: به معنی تطبیق بدن با شرایط ارتفاع ( فشار کم هوا  و غلظت کم اکسیژن) میباشد. که این امر در صعود های محاصره ای با روش صعود مرحله ای انجام می شود.
•یکی از اصول مهم هم هوایی( صعود در ارتفاعات بالا و شبمانی در ارتفاعات پایین است)

 

 

روش کپسوله: 

•در صعود های کپسوله اصل هم هوایی رعایت می شود ولی سیکل صعود به اندازه روش محاصره ای به طول نمی انجامد.
• در واقع در طی فرایند صعود قله بازگشتی به کمپ اصلی وجود ندارد. بلکه بازگشت  جهت هم هوایی و ریکاوری تنها به کمپ ماقبل انجام می پذیرد. در این روش معمولا تعداد کمپ ها بیشتر از صعود محاصره ای است.
 
 
 
 

•روش کپسوله بیشتر در صعود از دیواره های بلند کاربرد دارد.
•در سبک کپسوله کمپ بالاتر برقرار شده و شب مانی در کمپ پایین انجام می شود سپس کمپ پایین جمع آوری شده و به بالا انتقال می یابد. این روش در تمامی صعود اجرا می شود.

 

•روش کپسوله در مقایسه با روش محاصره ای تجهیزات – مواد غذایی و زمان کمتری را طلب می کنی

ولی در مقابل درصد موفقیت روش محاصره ای بخاطر هم هوایی بهتر در ارتفاعات، بالاتر است.

روش کپسوله برای تیم های کوچکتر مناسب می باشد ولازمه آنست که قبل از برنامه نفرات از لحاظ هم هوایی آمادگی مطلوبی داشته باشند.

 

 

روش آلپی:

•در روش آلپی کوهنوردان تمامی ابزار و مواد غذایی را به همراه خود حمل میکنند و بازگشتی در روند صعود وجود ندارد.
•به استثنای برخی صعود های مطرح در دنیای هیمالیا نوردی از این روش بیشتر در ارتفاعات پایین تر از 6000 متر استفاده می شود.
 
 

 استفاده از روش آلپی در صعود های بلند لازمه آمادگی فوق العاده و تمرینات ویژه کوهنوردی می باشد و در صورت عدم آمادگی کوهنوردی می تواند بسیار خطر ناک باشد.